یک محیط واقعیت مجازی در هدست واقعیت مجازی توسط اپلیکیشن های اختصاصی آن به وجود می آید. برخی از این محیط ها بصورت گرافیک رایانه ای و سه بعدی هستند و برخی دیگر نیز ویدیو ها یا تصاویری ۳۶۰ درجه از محیط های واقعی هستند که از قبل فیلم برداری شده اند. با این قابلیت فناوری واقعیت مجازی می توان این امکان را فراهم کرد تا افراد بتوانند از امکانات و مکان شما به خوبی دیدن کنند.
در بیشتر محیط های واقعیت مجازی در ابتدا، کاربر به صورت دیداری با این محیط دست و پنجه نرم می کند اینگونه که به راحتی از طریق یک هدست واقعیت مجازی قابل مشاهده و تجربه می باشند. همچنین بعضی از برنامه های این فناوری نوین دارای اطلاعات حسی دیگری مانند تولید صدا هم می باشند. این محیط های شبیه سازی شده می توانند مانند محیط های واقعی زندگی و یا به صورت کاملا متفاوت باشند همانند محیط های واقعیت مجازی در بازی های ویدیویی که از جلوه های بیشتری استفاده می شود.
تفاوت واقعیت مجازی و واقعیت افزوده در چیست؟
یکی از اشتباهات رایج در ایران در حوزه فناوری واقعیت مجازی این است که آن را فناوری واقعیت افزوده می نامند در صورتی که واقعیت افزوده فناوری ای است که در آن تصویر سه بعدی یا اطلاعاتی به صورت متن یا تصویر بر روی تصویر زنده ای که از طریق دوربین موبایل یا تبلت در حال نمایش است نشان داده می شود. لازم به ذکر است که این فناوری بدلیل داشتن یک سری محدودیت ها، دارای روند توسعه کندی می باشد.
واقعیت ,های ,مجازی ,فناوری ,محیط ,محیط ,واقعیت مجازی ,است که ,به صورت ,که از ,فناوری واقعیت ,فناوری واقعیت مجازی
درباره این سایت